در اواخر قرن 18(م) و اوایل قرن 19 (م) همگام با پیشرفت های دیگر صنعتی از جمله کشتی بخار ، تلگراف و راه آهن ، عکاسی نیز پدید آمد . عکاسی در ابتدا جنبه علمی ، سپس جنبه صنعتی به خود گرفت و در حال حاضر یکی از شاخه های مهم هنری محسوب می شود .
در قرن 11 (ه.ق) حسن بن هیثم ، از دانشمندان اهل بصره از اتاقک تاریک که مبنای هنر عکاسی است برای دیدن ستاره ها و مطالعات به خوبی استفاده می کرد . این اتاقک تاریک عبارت بود از جعبه ای که در یک طرف ،سوراخ ریزی داشت که نور از این روزنه عبور می کرد و تصویری نسبتا" واضح و معکوس روی سطح مقابل ایجاد می کرد . این وسیله در طی جنگهای صلیبی به اروپا راه یافت و نقاشان و طراحان اروپایی از این وسیله برای طراحی دقیق مناظر و پرسپکتیو استفاده می کردند تا اینکه در سال 1550 (م) ژرم کاردان ریاضیدان ایتالیایی این اتاقک را به عدسی محدب مجهز کرد وبه این ترتیب تصویری بسیار واضح تر به دست آمد . در قرن بعد یعنی در قرن 17 (م) ، آیینه ای 45 درجه به این وسیله اضافه شد و این آیینه بود که نور منعکس شده از موضوع را روی صفحه داخل جعبه تاریک می تاباند .
با وجود این پیشرفت ها هنوز عکاسی به معنای فعلی وجود داشت . در سال 1720 (م) در آزمایشگاه دانشمندی به نام شواتز ، روی کاغذ آغشته به نیترات نقره و آهک برگ درختی می افتد و شولتز پس از مدتی با مشاهده این صحنه و برداشتن برگ از روی صفحه کاغذ می بیند که تمام کاغذ سیاه شده و آن بخشی که برگ روی آن قرار گرفته هنوز سیاه نشده است . البته این حالت دوام نمی آورد وپس از تابش نور این تصویر از بین می رود ، اما این واقعه پایه و اساس کاوشهای بعدی و مطالعات وسیع برای شناسایی مواد حساس به نور شد که منجر به کشفیاتی نیز شد و دانشمندان مواد دیگری که به نور حساس بودند را شناسایی کردند و با قرار دادن صفحات آغشته به این مواد داخل اتاق تاریک ، تصاویری ایجاد کردند ، ولی به دو دلیل لین تصاویر کم دوام بودند:
1_ نور اتاقک تاریک برای اثر گذاشتن روی موادحساس کافی نبود .
2_ تصویرهای شکل گرفته در معرض تابش شدید نور از بین می رفتند . تا اینکه در سال 1819 (م) سرجان هرشل انگلیسی محلول ثبوت را کشف کرد و محلول کشف شده توسط هرشل «هیپوسولفیت دوسود» بود که در حال حاضر نیز به عنوان ماده اصلی ثابت کننده تصویر استفاده می شود .
از جمله کارهای دیگر هرشل می توان از دو مورد دیگر نام برد :
1_ ابداع کلمه photography به معنای گریم کردن یا ثبت نور ؛
2_ به کار بردن الفاظ نگاتیو ( منفی ) و پوزیتیو ( مثبت ) در مورد تصاویر .
پس از این مراحل در سال 1826 یا 1827 (م) ژوزف نیسفورنیئپس برای اولین بار مواد حساس را در اتاقک تاریک به کار برد و پس از 8 ساعت تاباندن نور ، اولین عکس دنیا را ظاهر کرد و این روش را ((هلیوگرافی)) یا ترسیم به وسیله خورشید نامید . نیئپس با کمک داگر به کار عکاسی ادامه دادند و پس از مرگ نیئپس ،داگر اینم کار را ادامه داد ورروشی به نام (( داگرئوتیپ)) ابداع کرد .
در همین زمان شخصی انگلیسی به نام ویلیام هنری فاکس تالبوت با تهیه تصاویر نگاتیو در ابعاد کوچکتر و سپس بزرگسازی تصویر وبه دست آوردن پوزیتیو یا مثبت آن دو مرحله دیگر از ظهور در عکاسی را تکمیل کرد . تالبوت این روش را (( کالوتیپ )) که به زبان یونانی به معنای (( تصویر خوب )) است نامید . از این زمان عکاسی به طریقه های یاد شده بسیار رواج یافت و عکس های بسیاری تهیه شد . و دراین زمان وجود داشت ؛ شخص یا سوژه باید مدت زیادی بی حرکت می ماند تا هنگام عکسبرداری تصویر آن محو نشود .
پس از اختراع تالبیوت فیلم ها در اندازه کوچکتر ساخته شدند و با کشف امولسیون تر یا کلودیون زمان عکسبرداری به چند ثانیه تقلیل یافت . ولی هنوز مشکل وسایل ، دست و پاگیر عکاسی بود و صفحه های حساسی که بلافاصله قبل از خشک شدن صفحه حساس مرطوب باید در تاریکخانه ظاهر شود .
چند سال بعد ریچارد ماردوکس انگلیسی امولسیون ژلاتین یا امولسیون خشک را کشف کرد . بدین ترتیب می توانستند صفحات حساس جدید را برای ظهور و ثبوت به لابراتوار منتقل کنند .
بعد از این مراحل، صفحات حساس به فیلم از جنس سلولوئید ، فیلم های رنگی و سایر امکانات عکاسی ساخته شد .
عکاسی جای خود را در عرصه های مختلف زندگی از جمله علمی ، صنعتی ، هنری ، خبری ، جغرافیایی و اجتماعی باز کرد .
و اما ایران نیز در دوران به خصوصی از هنر عکاسی بهره جست . در بعضی روایات آمده ایت اولین دوربین عکاسی در ایران مربوط به ناصرالدین شاه قاجار بوده است . وی از مناظر اطراف ، زندگی دربار و سفرهایش عکس های بسیاری تهیه کرد
درمدرسه دارالفنون نیز که در سال 1850 (م) توسط امیرکبیر ، وزیرناصرالدین شاه قاجار برای مقاصد ترتیب افسران و مهندسان نظامی و غیر نظامی و پزشکان تاسیس شده بود ، در سال 1860 یعنی 10 سال بعد از تاسیس شروع به تدریس عکاسی کردند.
محصلان مستعد دارالفنون که برای تحصیل و کسب مهارت های فنی و هنری به اروپا اعزام شدند ، باعث پیشرفت عکاسی ایران شدند . بزرگترین استاد عکاسی آن زمان عبدالله قاجار نام داشت . از جمله عکاسان دیگری که درایران به عکاسی پرداختند از:
ژول ریشار که به روش داگر ئوتیپ عکس چاپ می کرد ، فوکتی که روش کلودیون را پس از کشف در اروپا به ایران منتقل کرد ؛ لوئیجی پشه که آلبوم بسیار جالبی از آثار تاریخی ایران تهیه کرد .
عکاسی در جهان امروز
امروزه در حقیقت ، عکاسی دارای سه وسژگی علمی ، صنعتی و هنری است و باید پذیرفت که عکاسی نه تنها علم یا صنعت و هنر، بلکه از هر یک نشانه ای منحصر به فرد دارد ، زیرا درابتدا ، عکاسی مانند یک پدیده علمی متولد شد و قوانین علمی در پیشرفت آن بسیار موثر بودند و سپس مانند یک صنعت گسترش یافت و بعدها جنبه هنری یافت .
در صنعت عکاسی ، برای رفع احتیاجات فنی تلاش می شود تا موادبهتر و دستگاههای مجهزتر ساخته شود .
همان طور که ذکر شد عکاسی سه شاخه اصلی صنعتی ، علمی و هنری را شامل می شود .
اتوفوکوس
تمام دوربین های دیجیتال، ویژگی ای به نام "اتوفوکوس" دارند. اتوفوکوس همواره یا برروی منظره یاب و یا برروی مونیتور قرارمی گیرد.اکثر دوربین های آماتور و تمام دوربین های حرفه ای به شما امکان انتخاب چندین نقطه اتوفوکوس را می دهند.
انواع اتوفوکوس
در نوع Single، فوکوس هنگامی انجام می شود که دکمه ی شاتر تا نیمه فشار داده شود. بعضی از دوربین ها قابلیت Continuous را نیز دارند که تا هنگامی که شما دکمه ی شاتر را تا نیمه فشار ندهید، دوربین به فوکوس روی اجسامی که ازروی آنها می گذرد، ادامه خواهد داد. این نوع اتوفوکوس، زمان تاخیر(زمانی که طول می کشد تا دوربین فوکوس کند) را کاهش می دهند اما موجب کاهش عمر باتری نیز می شوند. اتوفوکوس معمولا براساس کنتراست اشیا عمل می کند و معمولا در مورد اشیایی که کنتراست رنگ بالایی دارند بهتر جواب می دهد. اتوفوکوس در محیط هایی با نور کم خوب عمل نمی کند.
فوکوس دستی
در حالت فوکوس دستی، دوربین اتوفوکوس را خاموش می کند و به شما این اجازه را می دهد که با دست فوکوس کنید. این فوکوس معمولا برای محیط هایی با نورکم، عکسبرداری ماکرو یا جلوه های ویژه که اتوفوکوس کارایی بالایی ندارد، استفاده می شود. دقت کنید که بعضی از دوربین های دیجیتال تنها این امکان را به شما می دهند که در فواصل خاصی فوکوس کنید. دوربین های پیشرفته تر روی لنز خود حلقه ی فوکوس دارند که می توان فوکوس را انجام داد، مانند شیوه ای که در عکسبرداری آنالوگ مرسوم است.
اگر از دوربینهای عکاسی دیجیتال استفاده کرده باشيد، حتماً نویز را در عکسها دیدهاید. آن دانههای رنگی که بهطور پراکنده در عکسهایی که در محیط کمنور یا در مقدار ایزوی بالا گرفته شدهاند، دیده میشوند. تمام وسایل الکترونیکی نویز تولید میکنند. پارازیت روی امواج رادیو، برفکهای تلویزیون و صدای هیس که از بلند کردن صدای یک بلندگو به گوش میرسد، همگی ناشی از نویز دستگاههای الکترونیکی است. حتی خازنی که شارژ و دشارژ میشود، مقدار کمی نویز تولید میکند. دوربین دیجیتال هم از این دسته جدا نیست و به دليل ماهیت دیجیتالي خود، نویز تولید میکند. این روزها دیگر نمیتوان مقالات بررسی دوربینهای دیجیتال را بدون بررسی نویز دید. خیلی از مقالات درباره کاهش یا افزایش نویز نوشته شدهاند و قطعا آموزشهای زیادی را برای حذف نویز در عکسهای دیجیتال دیده و خواندهاید. اما میدانید که نویز چیست و چرا بوجود میآید؟
نویز از کجا میآید؟
نویز میتواند ناشی از قطعات به کار رفته در ساخت دستگاه یا محیطی باشد که در آنجا قصد استفاده از دوربین را داریم. بهعنوان مثال، تشعشعات الکترومغناطیسی، میدانهای مغناطیسی و حتی گرمای زیاد جزء عوامل خارجی ایجاد نویز به شمار میآیند. ساختار داخلی و نوع طراحی مدار داخلی دوربین نیز تأثیر بالایی در میزان نویز خواهد داشت. به همین دلیل ممکن است عکسهای گرفته شده با دوربینهای ارزانقیمت که برای بودجههای کم در نظر گرفته شدهاند، نسبت به نمونههای گرانتر در موقعیتهای مشابه، نویز بیشتری داشته باشند.
سنسور دوربین نيز نویز تولید میکند و حتي هنگام ارسال اطلاعات مربوط به عکس، نویز ایجاد میشود. نسبت اطلاعات ارسالی به پارازیت ایجاد شده، نسبت سیگنال به نویز (SNR) نام دارد. پس هر چه سیگنال قویتر باشد، تأثیر نویز کمتر و کیفیت اطلاعات ارسالی بهتر خواهد بود. خوشبختانه مقدار نویز حاصل از سنسور و قطعات دوربین معمولاً ثابت است و در نتیجه با قویتر شدن سیگنال ارسالی، نویز کمتر دیده خواهد شد.
برای درک بهتر، مثالي میزنیم. اندازه سنسور بيشتر دوربینهای کامپکت معمولی، 1/2.3 اینچ (62/4×16/6 میلیمتر) است. اگر یک دوربین ده مگاپیکسلی از این سنسور استفاده کند، یعنی حدود ده میلیون سلول حساس به نور روی سطح 45/28 میلیمتری سنسور وجود دارد. با تابیده شدن نور به این سلولها، آنها فعال شده و سیگنال را ارسال میکنند. پس اگر در نور روز عکاسی کنیم، به دليل وجود نور زیاد، سیگنال ارسالی توسط سلولها به اندازه کافی قوی خواهد بود، بهطوری که نویز حاصل از ارسال سیگنال به چشم نمیآید. حال اگر بخواهید در اتاق نشیمنی که با یک لامپ شصت واتی روشن شده عکاسی کنید، مقدار نوری که به هر یک از سلولها میرسد، کم خواهد شد و در نتیجه سیگنال ارسالی نیز ضعیف شده و نویز دوربین بیشتر خود را نشان ميدهد. این مشکل در دوربینهای DSLR که اندازه سنسور و در نتیجه اندازه سلولهای حساس به نور آنها بزرگتر است، کمتر به چشم میخورد که اين مسئله باعث میشود این دوربینها در محیطهای کمنور کارایی بهتری داشته باشند. پس اگر روزی به دوستتان گفتید که یک دوربین هشت مگاپیکسلی خوب خریدهاید و او موبایل جدید هشت مگاپیکسلی خود را به رخ شما کشید، میتوانید مطمئن باشید که دوربین موبایل او در مقابل دوربین شما حرفی برای گفتن نخواهد داشت. اگرچه ممکن است در نگاه اول عکسها روی اندازه کوچک یکی باشند، اما کافیست مثل تصویر زیر (که ظاهرا بودن نویز است) عکس را در اندازه بزرگ ببینید تا نظرتان تغییر کند.
مورد دیگری که میتواند میزان نویز عکس را افزایش دهد، استفاده از مقدار ایزوی بالا است. ایزوی بالاتر، مقدار سیگنال ارسالی را تقویت میکند. بهعنوان مثال، میزان نور موردنیاز یک عکس با حساسیت ISO 200، نصف شدت نور موردنیاز همان عکس با ISO 100 است. اما همزمان با تقویت سیگنال، نویز تولید شده نیز تقویت خواهد شد. به همین دلیل عکسهایی که با ایزوی بالا گرفته میشوند، مقدار نویز بیشتری نسبت به عکسهایی که در میزان ایزوی پایین گرفته شدهاند، خواهند داشت. در اینجا نیز دوربینهای DSLR برتری دارند. سنسور بزرگتر این سری از دوربینها امکان استفاده از ایزوی بالا، بدون ایجاد مقدار زیادی نویز را امکانپذیر میسازد. در برخی از دوربینها صحبت از عکاسی خوب در محیطهای کمنور به میان آمده که در بسیاری از موارد از افزایش ایزو برای این کار استفاده میشود. در نتیجه باید انتظار داشته باشیم که با یک عکس پر از نویز روبهرو شویم و اگر دوربین به الگوریتمهای کاهش نویز مجهز است، احتمالاً عکسی بدون جزئیات کافی به دست خواهیم آورد.
استفاده از زمانهای شاتر طولانی نیز میتواند باعث ايجاد نویز شود. باز نگه داشتن شاتر علاوه بر جمعآوری نور از محیط، نویز بیشتری را هم ارسال میکند. در نتیجه برای رسیدن به یک عکس با نور مناسب در محیطي کمنور، در مقایسه با محیطي با نور مناسب، مقدار نویز بیشتری ایجاد خواهد شد.
مدل دیگری از نویز که منشاء آن به ارسال نامناسب سیگنال یا مشکلات ساختاری دوربین و دیگر عوامل مربوط است، هنگامی نمایان میشود که تمامی سلولها بهطور یکسان در مقابل نور تابیده شده واکنش نشان ندهند. به همین دليل برخی پیکسلها ممکن است بسیار روشن یا بسیار تاریک ثبت شوند. این سری از نویزها الگوی ثابتی داشته و به آنها Fixed Noise گفته میشود. بالا بودن دمای محیط و سنسور نیز در تشدید این نویز مؤثر هستند. به همین دليل به دارندگان دوربینهای DSLR که دارای قابلیت Live View هستند، توصیه میشود که به دليل داغ شدن سنسور، بهطور مداوم از Live View استفاده نکنند و قبل از عکس گرفتن، Live View را خاموش کرده و کمی به دوربین فرصت دهند تا سنسور خنک شود (Live view يا نمايش زنده چيست؟ ).
آیا میتوان نویز را حذف کرد؟
امروزه بيشتر سازندگان دوربین از الگوریتمهایی برای کاهش نویز عکس در داخل دوربین استفاده میکنند. معمولاً نویزهای ثابت به دليل یکسان بودن الگوی نقاط ایجاد شده روی عکس تحت شرایط یکسان محیطی، توسط نرمافزار دوربین تا حدودی قابل حذف است. نویزهای تصادفی (Random Noise) آنهایی هستند که در اثر مقدار ایزو یا نوردهی بالا ایجاد شدهاند. این مدل از نویزها الگوی ثابتی ندارند و حذف آنها مشکل بوده و ممکن است منجر به قربانی شدن جزئیات عکس شود.
علاوه بر خود دوربین، نرمافزارهایی وجود دارند که میتوانند نویز عکس را تشخیص داده و تا حدودی آن را کاهش دهند. از معروفترین آنها میتوان به Noise Ninja، Neat Image و Noise Ware Pro اشاره کرد. یکی از های کاهش نویز معروف، Median نام دارد که در برخی از دوربینهای دیجیتال نیز تعبیه شده است. در این هر پیکسل با پیکسلهای کنار آن مقایسه شده و در صورت وجود اختلاف زیاد در شدت نور پیکسلها، آن پیکسل با میانگین پیکسلهای کنار آن جایگزین خواهد شد. با آنکه این روش نویز را کم میکند، اما احتمال از دست رفتن جزئیات عکس نیز بالا بوده و در نهایت ممکن است بهطور کامل جزئیات عکس از بین برود.
دیگر Pixel Binning نام دارد که امروزه کمتر مورد استفاده قرار ميگيرد. در این روش، پیکسلها در گروههای چهار، نه یا حتی شانزده تایی بهعنوان یک پیکسل در نظر گرفته میشوند که عکس حاصل از این پیکسلها نویز کمتر، اما کیفیت پایینتری خواهد داشت.
امتیاز ویژه دیگری که دارندگان دوربینهای DSLR و برخی دوربینهای کامپکت حرفهای از آن برخوردار هستند، امکان عکسبرداری با فرمت RAW است. معمولاً ابزارهایی که برای کار با این نوع فرمت عکس وجود دارند، قابلیتی برای کاهش نویز عکس نیز در نظر گرفتهاند که نتیجه آن بهتر از سیستم کاهش نویز روی عکسهای فشرده شده است.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند